ویتامین ث به انگلیسی: Vitamin C که ویتامین سی هم نوشته میشود؛ به اسکوربیک اسید نیز معروف است. ویتامین ث به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی از سلول ها محافظت میکند و انها را سلامت نگه میدارد. به منظور شکل گرفتن رگ های خونی٬ سلامت عضلات و استخوان ها و فرآیند ترمیم٬ بدن نیازمند ویتامین سی میباشد. بدن انسان قادر به ساخت این ویتامین نمیباشد و بنابراین میبایست آنرا از منابع غذایی و یا مکمل ها دریافت نمائید.

مکمل ویتامین ث به شکل قرص٬ کپسول٬ سافت ژل٬ پودر و قرص جوشان ویتامین ث در بازار عرضه میشود. شواهد نشان میدهند مصرف ویتامین C میتواند ریسک ابتلا به سرطان را تا حد زیادی در کنار یک رژیم غذایی و زندگی سالم کاهش دهد؛ از بیماری های لثه جلوگیری میکند و سیستم ایمنی را به منظور مبارزه با سرماخوردگی های متداول قویتر میکند.

از منابع مهم غذایی ویتامین سی میتوان به انواع فلفل تازه٬ مرکبات٬ کیوی٬ توت فرنگی٬ گوجه اشاره کرد. ویتامین ث به دلیل شکل اسیدی ماده ای ترش مزه میباشد و در انواع جویدنی و آبنبات های ویتامین C به صورت طعم دار نیز عرضه میشود.

حداقل میزان مصرف ویتامین ث بین ۶۰ تا ۹۰ میلی گرم است. هرچند که به دلیل محلول در آب بودن این ویتامین منع مصرفی در دوز های بالا ندارد اما توصیه میشود مصرف آن روزانه به ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ میلی گرم حداکثر محدود شود.

مصرف این ویتامین پس از فعالیت ورزشی سبب تقویت سیستم ایمنی و تسیع روند ریکاوری میشود و فرآیند ترمیم بافت های عضلانی آسیب دیده را از طریق جذب بهتر مواد مغذی سرعت میبخشد.

در مقالات زیر در مورد ویتامین سی بیشتر بدانیم

بهترین زمان مصرف ویتامین ث چه موقعی است؟ – آیا مصرف زیاد ویتامین C باعث عوارض جانبی می‌شود؟